Dołącz do nas teraz! To nic nie kosztuje. Uzyskaj pełny dostęp i korzystaj z tej strony
Wiersze miłosne - Maria Konopnicka
By spojrzeć jeszcze na stóp twoich ślady,
I słucham wiatru, co w dali gdzieś wzdycha,
I na kwiat patrzę więdnący i blady,
Na jeden z kwiatów tych, co mają duszę —
I nie wiem, co mi jest — i płakać muszę.
I mówię: zostań! — i sama odchodzę.
I drżąca idę w ciemności przed siebie.
I czuję ciernie kolące w tej drodze,
I słyszę dzwony na serca pogrzebie,
I widzę czarne snów ludzkich mogiły —
I nie wiem, co mi — i iść nie mam siły.
Dwie różne drogi — a jedna tęsknota,
Dwie różne drogi — a jedno cierpienie.
Na jednej zorza zagasa mi złota,
Na drugą schodzi noc i smutków cienie...
I późna chwila jest — i rosa pada,
I nie wiem, gdzie mi iść — i stoję blada...
- posted by: Admin
Piliśmy onej chwili,
Lecz że nam w wodę padła łza
Więc kubek my rozbili.
I poszli w świat i poszli w dal,
Osobną każde drogą.
Ani nam szczątków onych żal,
Co zrosnąć się nie mogą...
Dziś, kiedy w skwary znojnych susz
Samotne kroki niosę,
Gwiazdy mi jasne z złotych kruż
Podają srebrną rosę.
Lecz wiem, że w żadnej z gwiezdnych czasz
Nie znajdzie się ochłoda,
Jaką miał prosty kubek nasz.
Gdzie były łzy — i woda.
- posted by: Admin
Jakże cię mam brać,
Kiedy mi cię z białej chaty
Nie chcą ojce dać?...
Anim ja nie ptak skrzydlaty,
Anim ja nie ptak,
Żebym z tobą leciał w górę
Przez ten modry szlak!
Anim ja nie duch, najmilsza,
Anim ja nie duch,
Żebym ciebie zdmuchnął z ziemi,
Jako kwiecia puch!
Anim ja nie mgła znad łąki,
Anim ja nie mgła,
Żebym ciebie skrył tumanem
Przed jasnością dnia!
Anim ja nie grób, dziewczyno,
Anim ja nie grób,
Żebym z tobą poniewoli
Dostał wieczny ślub!
Oj, padają łzy z wierzbiny,
Oj, padają łzy!...
A kiedyż ty, słonko moje,
Będziesz świecić mi?
- posted by: Admin
W której by serce do serca gadało.
Jeśliśmy kiedyś ze sobą mówili,
Tak obojętnie i zimno i mało
I tak, jak mówią na drożnej krawędzi
Przelotne ptaki, gdy wicher je pędzi.
Ale w powietrzu, z którego twe usta
Brały swój oddech, zostało się drżenie...
I już ta przestrzeń nie była mi pusta,
Bo w niej utkwiło to nasze milczenie
I niosły się w niej, jako kwietne puchy,
Nie wymówionych słów dźwięki i duchy.
Dziś w tej muzyce zasłuchana stoję
Na wpół radośnie, a na wpół boleśnie...
Znam każdy ton jej, lecz złożyć się boję
Z tonów tych strofy, akordy i pieśnie.
Lecz gdy się w sobie ukoję, uciszę,
Strofy te czuję i pieśni te słyszę.
Tak harfa, stojąc w samotnej ustroni
Z pełnymi struny miłosnej tęsknoty,
Nagle się sama wśród ciszy rozdzwoni
I wyda z siebie głos i akord złoty.
A choć jej promień nie trąci miesiąca,
Srebrnymi szmery jest cała drgająca.
- posted by: Admin
Wśród czarnych sosen wieńca,
Czeka konwalia biała
Na swego oblubieńca.
Las spłonął — w ogniach drżąca
Na trawach rosa stoi;
Wychodzi promień słońca,
Królewicz w jasnej zbroi.
"Czekaj tu na mnie mało,
O biały ty mój kwiecie,
Bo jeszcze dość zostało
Nocy na bożym świecie.
Złocisty miecz podniosę
Nad ziemią tą zaćmioną,
Potem pić przyjdę rosę
Na białe twoje łono".
Nad lasem chmura stoi,
Z zachodu idą burze...
Królewicz w złotej zbroi
Poszedł — i zagasł w chmurze.
"Dalekoż mi, daleko,
Słoneczko me, do ciebie!
Już zimne rosy cieką,
Już idzie noc po niebie!"
We łzach srebrzysta cała,
Wśród czarnych sosen wieńca,
Czeka konwalia biała
Swojego oblubieńca.
- posted by: Admin
Nie kocham jeszcze, a już drżę i płonę
I duszę pełną o niego mam trwogi
I myśli moje już tam, w jego progi
Lecą stęsknione...
I ponad dachem jego się trzepocą
Miesięczną nocą...
Nie kocham jeszcze, a ranki już moje
O snach mych dziwnie wstają zadumane,
Już chodzą za mną jakieś niepokoje,
Już czegoś pragnę i czegoś się boję
W noce niespane...
I już na ustach noszę ślad płomienia
Jego imienia.
Nie kocham jeszcze, a już mi się zdaje,
Że nam gdzieś lecieć, rozpłynąć się trzeba,
W jakieś czarowne dziedziny i kraje...
Już mi się marzą słowicze wyraje
Do tego nieba,
Które gdzieś czeka, aż nas ukołysze
W błękitną ciszę.
- posted by: Admin
Nie przeznaczonem było nam na ziemi
Chodzić tu razem ścieżkami cichemi,
I wspólną gwiazdę nad czołem mieć złotą,
I pić usta płonące tęsknotą,
Z jednego zdroju...
Na piersi twoje
Spadłam, jak gołąb wichrami zagnany
W kraj cichy, światłem miesięcznym oblany,
A pióra moje przejrzyste się stały,
Tak byłeś czysty i tak byłeś biały,
Taką-ś miał zbroję...
Lecz dziś — nie mogę
Spać na twych piersiach... Dziś róża w mej dłoni
Od twego tchnienia — choć biała — się płoni,
I jakieś dziwne latają mi mary
U tej z błękitów nad nami kotary,
Dziś czuję trwogę...
Coś woła, budzi...
Więc lekkie skrzydła unoszę spłoszona
Z twojego serca drżącego i z łona,
I słyszę burzę, co w tobie się wichrzy,
I już nie jesteś najbielszy, najcichszy
Ze wszystkich ludzi...
- posted by: Admin
To pogaś pierwej te gwiazdy na niebie,
Które świeciły nam w noce majowe...
To, jako lampę wytloną nad ranem,
Zdmuchnij ten księżyc z licem zadumanem
I rozsyp z rosą blaski jego płowe...
To przed jutrzenką wstań, biała, z pościeli
I zagaś świt ten, co brzask szary bieli,
Płosząc słowika, trwożnego kochanka...
To nocy ciemnej, wiszącej nad ziemią,
Proś, niech nie budzi zórz sennych, co drzemią
Na kształt róż w pąkach zwiniętego wianka...
Lecz jestże pewnem, że gdy księżyc blady
Zetrze z błękitów srebrzyste swe ślady
I gdy ostatnia gwiazda już zagaśnie,
Jestże dość pewnem, że dla zbłąkanego
Wśród tej ciemności i chaosu tego
Jedynym światłem nie będziesz — ty właśnie?
- posted by: Admin
I mówię: odejdź! — i wracam się cicha,
jrzeć jeszcze na stóp twoich ślady,
łucham w [ ... ]
Patrz, jaka jasność tu ku nam się chyli
óżanych niebios o zachodu chwili...
trz, jaki płyni [ ... ]
I mówię: odejdź! — i wracam się cicha,
jrzeć jeszcze na stóp twoich ślady,
łucham w [ ... ]
Idź, idź w pokoju!...
e przeznaczonem było nam na ziemi
hodzić tu razem ścieżkami cichemi,
[ ... ]
Nie swatała mi cię swatka,
i ojciec, ani matka,
Jeno pieśni skowronkowe,
te poranki, w te majowe [ ... ]
Po drodze tej bez końca
hodziliśmy we troje:
en jasny promień słońca
a, i — serce moje.
r/>Ja b [ ... ]
Jakże cię mam brać, dziewczyno,
że cię mam brać,
dy mi cię z białej chaty
e chcą ojce [ ... ]
W miłości nie ma zdrady:
st tylko wieczny ruch.
Siew życia i zagłady,
k chce, tak rzuca — duc [ ... ]
Czy pomnisz, jak wskroś złotych zórz
dliśmy w łódkę, niemi,
o bzów woni mając już,
[ ... ]
Nie było dla nas godziny ni chwili,
której by serce do serca gadało.
śliśmy kiedyś ze sobą [ ... ]
Tak mi się zda, że to bajka,
wskroś żadnych mar i snów
zę postać tego grajka
wiosenny w [ ... ]
O Psyche! gdyś spłoniona i od pieszczot drżąca,
ennych ustach niosąc pocałunków żary,
[ ... ]
W wielkiej i pustej nawie —
ślę o tobie...
wielkiej i pustej nawie
Rzuca się blask jaskrawie
r [ ... ]
Hej, zazorzyło się na niebie
porankowy czas...
Moja dziewczyno, kocham ciebie
Jako Bóg widzi nas! [ ... ]
Nie kocham jeszcze, a już mi jest drogi,
ie kocham jeszcze, a już drżę i płonę
zę pełną [ ... ]
Jeśli chcesz, droga, bym zapomniał ciebie,
pogaś pierwej te gwiazdy na niebie,
tóre świeciły [ ... ]
W tym miejscu znajdziecie wiersze miłosne najsławniejszych polskich poetów. Specjalnie dla Was wybraliśmy najlepsze wiersze miłosne takich poetów jak : Adam Asnyk , Adam Mickiewicz, Aleksander Fredro, Bolesław Leśmian, Heinrich Heine, Jan Kasprowicz, Jan Kochanowski, Jarosław Iwaszkiewicz, Johann Wolfgang Goethe, Jonasz Kofta, Julian Tuwim, Juliusz Słowacki, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Konstanty Ildefons Gałczyński, Kornel Makuszyński, Krzysztof Kamil Baczyński, Leopold Staff, Victor Hugo, Zygmunt Krasiński, Maria Konopnicka. Przeglądnijcie znajdujące się tutaj wiersze miłosne a na pewno znajdziecie cos dla siebie. Wiersze miłosne może cie z powodzeniem wykorzystać, aby wyznać komuś miłość lub np. do urozmaicenia e-kartki. Serdecznie zapraszamy – wybierajcie i wysyłajcie wiersze miłosne do ukochanych Wam osób.