LOGIN
Zaloguj się lub Zarejestruj
Avatar
Nie jesteś jeszcze zarejestrowany?

Dołącz do nas teraz! To nic nie kosztuje. Uzyskaj pełny dostęp i korzystaj z tej strony

Zresetuj hasło - Przypomnij moją nazwę użytkownika

Zarejestruj
Pamiętaj mnie

Wiersze miłosne - Johann Wolfgang Goethe

Dobrze znam spojrzenia mężczyzn

Dobrze znam spojrzenia mężczyzn;
Jeden mówi: "Kocham, cierpię
I pożądam, i rozpaczam."
Moc tych słówek zna dziewczyna.
Wszystko to mi nie pomoże,
Wszystko to mnie nie porusza.
Ale Hatem! Twe spojrzenia
Darzą dzień dopiero blaskiem,
Mówiąc: "Ty mi się podobasz
Tak jak dotąd nikt na świecie.
Widzę róże, widzę lilie,
Parków dumę i ozdobę,
Mirt i fiołki, i cyprysy,
Wszystko, co upiększa ziemię;
Wystrojona jest jak cudo,
Aż ogarnia nas zdziwienie,
Rzeźwi, leczy, błogosławi,
Że czujemy się już zdrowi,
Jakże chętni znów chorować."
Wtem ujrzałeś ją, Zulejkę,
I już zdrowyś, znów chorując,
I już choryś, znów zdrowiejąc.
I uśmiechasz się do świata
Tak jak nigdy. A Zulejka
Wie, co twe spojrzenia wiecznie
Mówią: "Ty mi się podobasz
Tak jak dotąd nikt na świecie."
 
Wiersz: Johann Wolfgang Goethe
Przełożył
Stanisław Jerzy Lec
in Johann Wolfgang Goethe
posted by: Admin

Kto pożegnaniem Pięknej

Kto pożegnaniem Pięknej wstrząśnięty,
Niech z odwróconym ucieka wzrokiem!
Gdy patrzy w twarz jej, ogniem przejęty,
Wabi go ona, ach, wiecznym urokiem.

Nie pytaj Słodkiej, nim rzucisz próg jej,
Kto z nas odchodzi? Gdy męka żywa
Chwyta cię spazmem, leżysz u nóg jej,
Zwątpienie serce twoje przeszywa.

A gdy, choć oczy twe płacz przesłania,
Widzisz ją we łzach oddalających,
Zostań! Czas jeszcze! Ku tobie skłania
Gwiazdę najstalszą noc kochających.

Weź ją w ramiona; czujcie po przerwie
Stratę i powrót, każde oddzielnie.
Jeśli was nowy grom nie rozerwie,
Pierś się do piersi przyciśnie szczelniej.

Kto pożegnaniem Pięknej wstrząśnięty,
Niech z odwróconym ucieka wzrokiem!
Gdy patrzy w twarz jej, ogniem przejęty,
Wabi go ona, ach, wiecznym urokiem.
 
Wiersz: Johann Wolfgang Goethe
Przełożył
Mieczysław Jastrun
in Johann Wolfgang Goethe
posted by: Admin

Pogrążenie

Jakież kędziory na tej głowie!
A gdy w bujności tej z ostrożna
Pełnymi dłońmi błądzić można.
Czuję, jak mnie przenika zdrowie.
Całuję czoło, brwi, wargi mej pani
I rzeźwi mnie to i znów rani.
Gdzie zabrnął grzebień pięciozęby?
Znów topię go w kędziorów kłęby.
Ucho igraszek też nie wzbrania,
Ni z ciała, ni ze skóry, śmiesznie
Kruche i skore do kochania.
Jako je moja dłoń niespiesznie
Przegarnia, tak i wieczność całą
We włosach będzie się błąkało.
Hafizie! to, co tobie nie nowina,
Dla nas od nowa się zaczyna.
 
Wiersz: Johann Wolfgang Goethe
Przełożył z niemieckiego
Robert Stiller
in Johann Wolfgang Goethe
posted by: Admin

Różnorodne uczucia na jednym miejscu

Dziewczyna

Znienackam go ujrzała!
Na cóż mi to się zdało?
O niebiańskie spojrzenie!
By uniknąć spotkania,
Pełna zażenowania,
Cofnęłam się ze drżeniem.
Ja marzę, ja szaleję!
Wy, skały, i wy, knieje,
Ukryjcie moją radość
I szczęście pod swym cieniem.

Młodzieniec

Tu muszę ją odnaleźć!
Widząc, jak się oddala,
Się za nią me spojrzenie.
Szła mi naprzeciw ona
I nagle zawstydzona
Cofnęła się ze drżeniem.
Czy śnię, czy mam nadzieję?
Wy, skały, i wy, knieje,
Odkryjcie mi najmilszą,
Moje uszczęśliwienie!

Młodzieniec sentymentalny

Skarżę się na pustkowiu
Kośnemu porankowi
Na swe osamotnienie
I z tłumem poróżniony,
Cofam się zasmucony
Na cichą mą pustelnię.
O czuła duszo, przemilcz,
Jak ciężko i jak źle mi,
O zataj swoje szczęście
I wieczne swe cierpienie!

Myśliwy

Dobrego losu władza
Podwójną wynagradza
Zdobyczą myśliwego.
Los — rzetelny służący —
Znosi mi dziś zające
I ptactwa moc wszelkiego.
Mój plon nie byle jaki:
Mam przytroczone ptaki,
Niech żyje więc myśliwy,
Niech żyje szczęście jego!
 
Wiersz: Johann Wolfgang Goethe
Przełożył
Włodzimierz Słobodnik
in Johann Wolfgang Goethe
posted by: Admin

Mignon

Ten tylko wie — kto znał
Tych tęsknot płomię,
Jak bez radości trwam
Sama w ustroni,
Wzrok śląc po niebie, tam,
Ku tamtej stronie.
Ten, kto mnie kocha i zna,
Ode mnie stroni!
I zawrót mnie ślepy gna,
Ogień mam w łonie...
Ten tylko wie — kto znał
Tych tęsknot płomię.
 
Wiersz: Johann Wolfgang Goethe
Przełożyła
Kazimiera Iłlakowiczówna
in Johann Wolfgang Goethe
posted by: Admin
U nas znajdziecie Wiersze Miłosne Asnyk Adam, Wiersze Miłosne Mickiewicz Adam, Wiersze Miłosne Fredro Aleksander, Wiersze Miłosne, Leśmian Bolesław, Wiersze Miłosne Heine Heinrich, Wiersze Miłosne Kasprowicz Jan, Wiersze Miłosne Kochanowski Jan, Wiersze Miłosne Jarosław Iwaszkiewicz, Wiersze Miłosne Goethe Johann Wolfgang, Wiersze Miłosne Jonasz Kofta, Wiersze Miłosne Julian Tuwim, Wiersze Miłosne Słowacki Juliusz, Wiersze Miłosne Tetmajer Przerwa Kazimierz, Wiersze Miłosne Konstanty Ildefons Gałczyński, Wiersze Miłosne Kornel Makuszyński, Wiersze Miłosne Leopold Staff, Wiersze Miłosne Baczyński Krzysztof Kamil, Wiersze Miłosne Hugo Victor, Wiersze Miłosne Krasiński Zygmunt, Wiersze Miłosne Konopnicka Maria