Wiersze miłosne - Jan Kochanowski

Srogie łańcuchy na swym sercu czuję;
z to szczęściem szacuję,
jest tak piÄ™knym sidÅ‚em  [ ... ]

Matko skrzydlatych Miłości,
afarko trosk i radości,
siądź na swój wóz uzłocony,
m Å‚ab [ ... ]

Próżno cię patrzam w tym kole:
ja, miły, rozkosz pole;
raczej zwierz leśny bijesz,
iż taÅ„c [ ... ]

Słodkie są jabłka i gruszki,
i i cukry i miody...
Wonny — rozmaryn i balsam,
róża — wdziÄ [ ... ]

Szlachetne płótno, na którym leżało
ak piękne w oczu moich ciało,
zecz tego smutny u For [ ... ]

Nie dbam, aby zimne skały
o mym graniu tańcowały;
ech mię wilcy nie słuchają,
y za mnÄ… nie [ ... ]

Imię twe, Pani, które rad mianuję,
dziesz w mych rymiech często napisane.
kiedy bÄ™dzie od lu [ ... ]

Wróć mi serce, Jadwigo, wróć mi, prze Boga,
e bądź przeciwko mnie tak barzo sroga,
po pra [ ... ]

Próżna twa chluba, nie kochaj się w sobie,
wszystkoć prawda, com pisał o tobie.
Å‚ość miÄ [ ... ]

Królewno moja (wszak cię też tak zową),
ię nie mogę zobopólną mową
ać z tobÄ…, rad [ ... ]

Wczora, czekajÄ…c na twe obietnice
zabywajÄ…c niejako tesknice,
apisałem ci krom rozmysłu wszego
nbsp;[ ... ]

Uciekałem przez sen w nocy,
ając skrzydła ku pomocy,
cz mię miłość poimała,
na nogach  [ ... ]

Trudna rada w tej mierze: przyjdzie się rozjechać,
przez ten czas wesela i lutnie zaniechać.
szy [ ... ]

Złota to strzała i krom wszego jadu była,
rą mię niepochybna Miłość ugodziła;
w swy [ ... ]

Ukaż mi się, Magdaleno, ukaż twarz swoje,
rz, która prawie wyraża różą oboje.
zloty w [ ... ]

Trudna rada w tej mierze: przyjdzie się rozjechać,
przez ten czas wesela i lutnie zaniechać.
szy [ ... ]

Komum ja kwiateczki rwała,
ten wianek gotowała?
obie, miły, nie inszemu,
tóryÅ› sam miÅ‚ sercu  [ ... ]

Nie uciekaj przede mnÄ…, dziewko urodziwa,
twojÄ… rumianÄ… twarzÄ… moja broda siwa
dzi siÄ™ znami [ ... ]