U nas znajdziecie Wiersze Miłosne Asnyk Adam, Wiersze Miłosne Mickiewicz Adam, Wiersze Miłosne Fredro Aleksander, Wiersze Miłosne, Leśmian Bolesław, Wiersze Miłosne Heine Heinrich, Wiersze Miłosne Kasprowicz Jan, Wiersze Miłosne Kochanowski Jan, Wiersze Miłosne Jarosław Iwaszkiewicz, Wiersze Miłosne Goethe Johann Wolfgang, Wiersze Miłosne Jonasz Kofta, Wiersze Miłosne Julian Tuwim, Wiersze Miłosne Słowacki Juliusz, Wiersze Miłosne Tetmajer Przerwa Kazimierz, Wiersze Miłosne Konstanty Ildefons Gałczyński, Wiersze Miłosne Kornel Makuszyński, Wiersze Miłosne Leopold Staff, Wiersze Miłosne Baczyński Krzysztof Kamil, Wiersze Miłosne Hugo Victor, Wiersze Miłosne Krasiński Zygmunt, Wiersze Miłosne Konopnicka Maria
LOGIN
Zaloguj się lub Zarejestruj
Nie jesteś jeszcze zarejestrowany?
Dołącz do nas teraz! To nic nie kosztuje. Uzyskaj pełny dostęp i korzystaj z tej strony
Wiersze miłosne - Heinrich Heine
Ponurych pełen rojeń
na portret jej spojrzę raz,
gdy wtem jej drogie lica
żywych nabiorą znów kras.
Jakiś przedziwny uśmiech
z jej słodkich wykwita warg,
a w oczach jej łzy żalu
zabłysną nieme, bez skarg.
I z moich oczu żałość
po twarzy spływa we łzach,
i wciąż uwierzyć nie mogę,
żem już cię utracił. Ach!
na portret jej spojrzę raz,
gdy wtem jej drogie lica
żywych nabiorą znów kras.
Jakiś przedziwny uśmiech
z jej słodkich wykwita warg,
a w oczach jej łzy żalu
zabłysną nieme, bez skarg.
I z moich oczu żałość
po twarzy spływa we łzach,
i wciąż uwierzyć nie mogę,
żem już cię utracił. Ach!
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył
Józef Mirski
Przełożył
Józef Mirski
- posted by: Admin
Z przestrachem pierzchła jako łań,
Jak szybka łań przez wrzosy,
I biegła między krzaki te,
A wiatr jej rozwiał włosy.
Tam, gdzie się w morze spuszcza głaz,
Dognałem ptaszę moje
I słodkim czarem słodkich słów
Koiłem niepokoje.
Jak wniebowziętym w górze tam
O raju nam się śniło,
Pod nami w głębi morza szum
I słońce zachodziło.
Pod nami w głębi, w ciemną toń,
Zapada piękne słońce.
A fale nad nim huczą, grzmią,
Rozkoszą wskroś dyszące.
O, nie płacz, luba! słońca blask
Nie skona w wód tych łonie;
Ono się skryło w sercu mym
I żarem swym tam płonie.
Jak szybka łań przez wrzosy,
I biegła między krzaki te,
A wiatr jej rozwiał włosy.
Tam, gdzie się w morze spuszcza głaz,
Dognałem ptaszę moje
I słodkim czarem słodkich słów
Koiłem niepokoje.
Jak wniebowziętym w górze tam
O raju nam się śniło,
Pod nami w głębi morza szum
I słońce zachodziło.
Pod nami w głębi, w ciemną toń,
Zapada piękne słońce.
A fale nad nim huczą, grzmią,
Rozkoszą wskroś dyszące.
O, nie płacz, luba! słońca blask
Nie skona w wód tych łonie;
Ono się skryło w sercu mym
I żarem swym tam płonie.
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożyła
Maria Konopnicka
Przełożyła
Maria Konopnicka
- posted by: Admin
Byłaś mi wierną najdłużej,
Protekcję miałem przez ciebie,
Tyś mi pociechę zsyłała
W każdej naglącej potrzebie.
Tyś mnie karmiła, poiła,
Dawałaś mi zapomogę,
Dałaś mi nawet bieliznę
I w końcu — paszport na drogę.
O! Niech cię za to Bóg chroni
Od skwaru, wichrów szalonych,
I niechże ci nie pamięta
Dobrodziejstw mi wyświadczonych!
Protekcję miałem przez ciebie,
Tyś mi pociechę zsyłała
W każdej naglącej potrzebie.
Tyś mnie karmiła, poiła,
Dawałaś mi zapomogę,
Dałaś mi nawet bieliznę
I w końcu — paszport na drogę.
O! Niech cię za to Bóg chroni
Od skwaru, wichrów szalonych,
I niechże ci nie pamięta
Dobrodziejstw mi wyświadczonych!
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył
Aleksander Kraushar
Przełożył
Aleksander Kraushar
- posted by: Admin
To, że mnie kochasz, o tym wiedziałem,
Odgadłem to w mych snach,
Lecz gdyś mi swoją miłość wyznała,
Głęboki mnie zdjął strach
I na wysoką wstąpiłem górę,
By śpiewać, by się śmiać,
A zaś nad morze szedłem pod zachód,
By gorzkie łzy tam lać.
A serce moje — zachodnie słońce,
Płomiennych pełne zórz —
I tonie teraz w miłości morzu,
Najgłębszym z wszystkich mórz.
Odgadłem to w mych snach,
Lecz gdyś mi swoją miłość wyznała,
Głęboki mnie zdjął strach
I na wysoką wstąpiłem górę,
By śpiewać, by się śmiać,
A zaś nad morze szedłem pod zachód,
By gorzkie łzy tam lać.
A serce moje — zachodnie słońce,
Płomiennych pełne zórz —
I tonie teraz w miłości morzu,
Najgłębszym z wszystkich mórz.
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożyła
Maria Konopnicka
Przełożyła
Maria Konopnicka
- posted by: Admin
Długiej miłości chwile minione
Dziś ledwie pomnim — oboje smutni —
Gdyśmy się bawiąc "w męża i żonę"
Nie znali jednak swarów i kłótni.
Czas nam upływał w ciągłej ochocie,
W ciągłych uściskach, w ciągłej pieszczocie.
Lecz raz w zabawie biegając gajem
Ukryliśmy się tak wyśmienicie,
Żeśmy się odtąd darmo nawzajem
Poszukiwali przez całe życie.
Dziś ledwie pomnim — oboje smutni —
Gdyśmy się bawiąc "w męża i żonę"
Nie znali jednak swarów i kłótni.
Czas nam upływał w ciągłej ochocie,
W ciągłych uściskach, w ciągłej pieszczocie.
Lecz raz w zabawie biegając gajem
Ukryliśmy się tak wyśmienicie,
Żeśmy się odtąd darmo nawzajem
Poszukiwali przez całe życie.
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz
Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz
- posted by: Admin
Do twej piersi jak śnieg białej
Tulę głowę rozmarzoną,
Czuję bicie twego serca
I wiem, czemu drży twe łono.
Pułk huzarów wszedł do miasta,
W takt mazura począł nucić.
O mój skarbie! mój aniołku!
Ty mię jutro chcesz porzucić.
Ty mię jutro chcesz porzucić,
Lecz dziś jeszcze — jam gorliwy
Pan twych wdzięków i do jutra
Chcę podwójnie być szczęśliwy.
Tulę głowę rozmarzoną,
Czuję bicie twego serca
I wiem, czemu drży twe łono.
Pułk huzarów wszedł do miasta,
W takt mazura począł nucić.
O mój skarbie! mój aniołku!
Ty mię jutro chcesz porzucić.
Ty mię jutro chcesz porzucić,
Lecz dziś jeszcze — jam gorliwy
Pan twych wdzięków i do jutra
Chcę podwójnie być szczęśliwy.
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz
Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz
- posted by: Admin
We dwoje dyliżansem
Jechaliśmy wśród nocy —
Tuliły się nam serca
I śmiały nam się oczy.
Lecz kiedy dnieć poczęło,
Patrzymy na kanapę:
Któż siedział między nami?
Amor — pasażer na gapę.
Jechaliśmy wśród nocy —
Tuliły się nam serca
I śmiały nam się oczy.
Lecz kiedy dnieć poczęło,
Patrzymy na kanapę:
Któż siedział między nami?
Amor — pasażer na gapę.
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył
Stanisław Łempicki
Przełożył
Stanisław Łempicki
- posted by: Admin
Kochali się i nie chcieli
Kochali się i nie chcieli
ic sobie wyznać najprościej,
spoglądając wrogo
oje ginęli z miło [ ... ]
Serafina 1
Gdy po lesie chodzę zmrokiem,
o tym sennym, cichym lesie,
Zawsze się przy moim boku
ekka postać tw [ ... ]
Młodzieniec kocha dziewczynę
Młodzieniec kocha dziewczynę,
ma innego w sercu,
Ten inny z jeszcze inną
taje na ślubnym kobier [ ... ]
Długiej miłości chwile minione
Długiej miłości chwile minione
ś ledwie pomnim — oboje smutni —
y się bawiąc "w mę [ ... ]
Jej obraz
Ponurych pełen rojeń
portret jej spojrzę raz,
dy wtem jej drogie lica
żywych nabiorą znów kra [ ... ]
To te same oczy znowu
To te same oczy znowu,
Co mię niegdyś w łzach witały!
e same usta znowu,
Co tak słodko całowa [ ... ]
Serafina 4
To, że mnie kochasz, o tym wiedziałem,
gadłem to w mych snach,
ecz gdyś mi swoją miłość wyz [ ... ]
We dwoje dyliżansem
We dwoje dyliżansem
echaliśmy wśród nocy —
y się nam serca
śmiały nam się oczy.
/>Lecz [ ... ]
Lilija na skwarze dziennym
Lilija na skwarze dziennym
W promieniach słońca umiera,
hyla główkę tęskniącą,
kom nocy [ ... ]
W uścisku miłosnym
W uścisku miłosnym, kochana,
ękna, oplataj mnie śmiało!
rz mnie w ramiona, w kolana
I w całe [ ... ]
Serafina 6
Z przestrachem pierzchła jako łań,
szybka łań przez wrzosy,
biegła między krzaki te,
wia [ ... ]
Oświadczyny
W gęstniejącym wciąż zmierzchu nadciągał wieczór,
w łoskotał coraz wścieklej,
a s [ ... ]
Intermezzo liryczne 27
Byłaś mi wierną najdłużej,
kcję miałem przez ciebie,
ś mi pociechę zsyłała
żdej [ ... ]
Cieniów mgliste pocałunki
Cieniów mgliste pocałunki,
eniów miłość, cieniów życie!
myślisz, że zostanie
wsze [ ... ]
Do twej piersi jak śnieg białej
Do twej piersi jak śnieg białej
lę głowę rozmarzoną,
ę bicie twego serca
wiem, czemu dr [ ... ]